Interessant is echter dat IGF-1 ook de klaring van bèta-amyloïde plaque kan vertragen, wat bijdraagt aan AD .2, maar het lijkt uit het bewijs dat IGF-1 in het algemeen vital pro-cognitie, pro-neurogenese en neuroprotectief is. Insuline-achtige groeifactor-1 of kortweg IGF-1 wordt hoofdzakelijk door de lever afgescheiden. Dit is het resultaat van de stimulering door de groeihormonen. IGFD-1 speelt een rol bij de normale regulering van de fysiologie (waar zaken als celdifferentiatie en apoptose onder vallen), maar ook bij diverse aandoeningen zoals kanker. IGF-2 draagt daarnaast bij aan de opbouw van hersen-, lever- en nierweefsel.
Gedurende de kinderleeftijd stijgt het geleidelijk met een zeer hoge piek gedurende de puberteit. IGF-1 stimuleert de lengtegroei van de botten en de aanmaak van spierweefsel. Gedurende de verdere toename van de leeftijd daalt de hoeveelheid IGF-1 in volwassenen geleidelijk weer tot waarden vergelijkbaar met de kinderleeftijd. Het wordt voornamelijk gemaakt in de lever en regelt de groei.
IGF’s vormen een van de schakels binnen het complexe systeem waarmee cellen met hun fysiologische omgeving communiceren. Dit complexe systeem bestaat uit twee celoppervlakreceptoren (IGF1R en IGF2R), twee liganden (IGF-1 en IGF-2), een familie van zes IGF-bindende eiwitten (IGFBP 1-6) en een groep enzymen die voor de afbraak (katabolisme) van deze eiwitten verantwoordelijk is. Afhankelijk van het behandeldoel wordt gestreefd naar gemiddelde IGF-1 waarden (onderhoudsdosis) of naar hoog-normale waarden. IGF-1 is een groeifactor die van belang is voor de overleving van oligodendrocyten en het op gang brengen van myelinisatie. Daarnaast heeft het various https://www.advancedskincourses.com/aromataseremmer-kuur-alles-wat-je-moet-weten/ herstel- en opbouwende functies (vooral in de puberteit).Deze groeifactor werkt echter op de meeste cellen van ons lichaam. De groeifactor oefent zijn impact op de cellen uit door middel van een receptor, de IGF-I-receptor.
Om de oorzaak van groeistoornissen op te sporen en om het impact van behandeling van groeistoornissen te controleren. Welke receptoren precies door de IGF gebruikt worden is nog niet precies bekend. Wel bekend is dat zowel enkele tyrosinekinasereceptoren (IGF-1 receptor en de insulinereceptor) als de IGF-2 receptor belangrijke receptoren zijn. De meest efficiënte zijn de gewone recombinant en Long R3 recombinant.
IGF-1 (insulin-like progress factor) is een op insuline gelijkende groeifactor en werd vroeger somatomedine-C genoemd. Het is een hormoon dat voornamelijk in de lever wordt gemaakt. Tijdens de puberteit bereikt het zijn hoogste concentratie in het bloed. IGF-1 wordt gereguleerd door het humaan groeihormoon (HGH). IGF-1 wordt in de bloedcirculatie gebonden aan verschillende eiwitten waarvan IGFBP-3 het voornaamste bindingseiwit is.
IGF-1 is als geneesmiddel nog in onderzoek, het is nog niet goedgekeurd voor gebruik als geneesmiddel maar het wordt onderzocht voor de reparatie van zenuwweefsel, bij brandwonden, en ook mogelijk als hulp bij spierverlies voor patiënten met een aidsbesmetting. Tegenwoordig is IGF-1 ook een populaire sportdoping omdat het product spierversterkend en recuperatiebevorderend werkt en zorgt voor minder vet en meer spieren. Voor elke leeftijd gelden dus bijbehorende boven- en ondergrenzen. Omdat er verschillende meetmethodes zijn, die onderling verschillende uitslagen geven, is er niet één tabel met standaardreferentiewaarden.
De gewone recombinant IGF-1 is duur en het minst efficiënt. De gewone IGF-1 heeft slechts een halfwaardetijd van minuten in de bloedsomloop bij de mens, het wordt snel vernietigd. Het kan aan bepaalde proteïnen worden gebonden om de halveringstijd te verlengen, maar dat is geen eenvoudige procedure.
Interessant is echter dat IGF-1 ook de klaring van bèta-amyloïde plaque kan vertragen, wat bijdraagt aan AD .2, maar het lijkt uit het bewijs dat IGF-1 in het algemeen vital pro-cognitie, pro-neurogenese en neuroprotectief is. Insuline-achtige groeifactor-1 of kortweg IGF-1 wordt hoofdzakelijk door de lever afgescheiden. Dit is het resultaat van de stimulering door de groeihormonen. IGFD-1 speelt een rol bij de normale regulering van de fysiologie (waar zaken als celdifferentiatie en apoptose onder vallen), maar ook bij diverse aandoeningen zoals kanker. IGF-2 draagt daarnaast bij aan de opbouw van hersen-, lever- en nierweefsel.
Gedurende de kinderleeftijd stijgt het geleidelijk met een zeer hoge piek gedurende de puberteit. IGF-1 stimuleert de lengtegroei van de botten en de aanmaak van spierweefsel. Gedurende de verdere toename van de leeftijd daalt de hoeveelheid IGF-1 in volwassenen geleidelijk weer tot waarden vergelijkbaar met de kinderleeftijd. Het wordt voornamelijk gemaakt in de lever en regelt de groei.
IGF’s vormen een van de schakels binnen het complexe systeem waarmee cellen met hun fysiologische omgeving communiceren. Dit complexe systeem bestaat uit twee celoppervlakreceptoren (IGF1R en IGF2R), twee liganden (IGF-1 en IGF-2), een familie van zes IGF-bindende eiwitten (IGFBP 1-6) en een groep enzymen die voor de afbraak (katabolisme) van deze eiwitten verantwoordelijk is. Afhankelijk van het behandeldoel wordt gestreefd naar gemiddelde IGF-1 waarden (onderhoudsdosis) of naar hoog-normale waarden. IGF-1 is een groeifactor die van belang is voor de overleving van oligodendrocyten en het op gang brengen van myelinisatie. Daarnaast heeft het various https://www.advancedskincourses.com/aromataseremmer-kuur-alles-wat-je-moet-weten/ herstel- en opbouwende functies (vooral in de puberteit).Deze groeifactor werkt echter op de meeste cellen van ons lichaam. De groeifactor oefent zijn impact op de cellen uit door middel van een receptor, de IGF-I-receptor.
Om de oorzaak van groeistoornissen op te sporen en om het impact van behandeling van groeistoornissen te controleren. Welke receptoren precies door de IGF gebruikt worden is nog niet precies bekend. Wel bekend is dat zowel enkele tyrosinekinasereceptoren (IGF-1 receptor en de insulinereceptor) als de IGF-2 receptor belangrijke receptoren zijn. De meest efficiënte zijn de gewone recombinant en Long R3 recombinant.
IGF-1 (insulin-like progress factor) is een op insuline gelijkende groeifactor en werd vroeger somatomedine-C genoemd. Het is een hormoon dat voornamelijk in de lever wordt gemaakt. Tijdens de puberteit bereikt het zijn hoogste concentratie in het bloed. IGF-1 wordt gereguleerd door het humaan groeihormoon (HGH). IGF-1 wordt in de bloedcirculatie gebonden aan verschillende eiwitten waarvan IGFBP-3 het voornaamste bindingseiwit is.
IGF-1 is als geneesmiddel nog in onderzoek, het is nog niet goedgekeurd voor gebruik als geneesmiddel maar het wordt onderzocht voor de reparatie van zenuwweefsel, bij brandwonden, en ook mogelijk als hulp bij spierverlies voor patiënten met een aidsbesmetting. Tegenwoordig is IGF-1 ook een populaire sportdoping omdat het product spierversterkend en recuperatiebevorderend werkt en zorgt voor minder vet en meer spieren. Voor elke leeftijd gelden dus bijbehorende boven- en ondergrenzen. Omdat er verschillende meetmethodes zijn, die onderling verschillende uitslagen geven, is er niet één tabel met standaardreferentiewaarden.
De gewone recombinant IGF-1 is duur en het minst efficiënt. De gewone IGF-1 heeft slechts een halfwaardetijd van minuten in de bloedsomloop bij de mens, het wordt snel vernietigd. Het kan aan bepaalde proteïnen worden gebonden om de halveringstijd te verlengen, maar dat is geen eenvoudige procedure.
